Queens day 2010

We hebben ons verslapen. Oeps!! Niet zo gek natuurlijk na een nachtje doorhalen. Kreunend schiet ik mijn kleren, plensje water over the face met wallen, honden eten geven en de boys naar hun vader gebracht. Pffff. Eerst koffie met caffeïne. Vandaag in de planning: vrijmarkt Houten. Ik bel vriendin en we besluiten om naar Vreeswijk te gaan.

Het regent natuurlijk weer, maar we laten ons niet kennen, we hebben ons erop gekleed. We laten ons niet tegenhouden door de regen. Vriendin knort in de kikker naar Vreeswijk. Al die kraampjes in de regen, alles zeik nat, bibberende kinderen met oranje haar en die verschrikkelijke paraplu's. Maar 3 leuke shirts gescoord voor 3 euro, spiegeltje, 6 boeken voor 6 euro, zwembroek voor zoon 2. Lekker op een terrasje een bakkie gedronken en met een oud groepsgenoot zitten kletsen. Voor de rest ontspannen gelopen, geen foute bekende gezien. Heerlijk.

We hebben de smaak te pakken. Op naar IJsselstein. Lekker safe. Eindelijk is het droog en we nemen even een break voor een bakkie in ons favoriete tentje. Heerlijk een oranje neutje erbij.

En gescoort heb ik: 4 paar laarsen, bijna nieuw voor 6 euro. Het moet niet gekker worden. Oh ja, nog een leuk tasje met bling bling.

We tuffen in de kikker weer naar huis en de zon begint te schijnen. Die had wel eerder mogen komen, maar helaas hebben we daar geen controle over. We laten samen de honden uit en vertrekken dan naar manlief van vriendin. Effe bijkletsen met een Jillz. Helaas zijn de mannen er niet bijgeleverd.

Manlief heeft uren in de keuken gestaan en het resultaat mag er zijn. Een verantwoord en overheerlijke carpaccio als voorafje en een kip cordonblue met verse spinazie en gebakken aardappeltjes met kaas met als toetje een koffie in de zon.

We hebben genoten van alles. Angsten overwonnen en voor weinig leuke dingen voor mezelf kunnen kopen. (hamsteren werdt mij al verteld)

Koniginne nach

"Hé, zegt vriendin, zullen we naar de vrijmarkt in Utrecht gaan?" "Ja, maar wat doe ik met de boys?" "Nou, die gaan gewoon mee". Slik, maar wel een leuk idee. Het is echt jaren geleden dat ik met koninginnenacht weg ben geweest. Ook niet meer de behoefte gehad (ruimte gekregen) en de huiselijke organisatie is soms moeilijk te regelen. Maar dat is NU anders.

"Leuk", zegt mijn zus, "wij gaan ook, zullen we met z'n alle gaan?" Gezellig, hoe meer mensen hoe leuker. Na de verjaardag van mijn moeder op naar Houten. Natuurlijk via een omweg, want de op- en afritten van Vianen en Houten zijn afgesloten. Met ons 6jes lopen we naar de bus die ons naar de trein brengt. Onweer, flitsen en een enorme plensregen. Zeik nat zijn we. Een overvol station, maar toch een plekje in de trein om te zitten. In Hoog Catharijne kan je over de hoofden lopen. Op naar buiten waar de feestgangers en de muziek je tegemoed komen. Dansend, swingend, drinkend, rokend, lachend lopen we door de binnenstad van Utrecht. Van alles komen we onderweg tegen. De boys kijken hun ogen uit. Zus en zwager blijven nog in Utrecht met muziek van Veronica en een biertje, maar wij gaan richting onze bedjes.

De laatste trein vertrekt om 1 minuut voor 1. Zoveel mensen (dronken) op het perron. Dat gaat nooit passen. Vriendin roept: "we gaan met de bus". Nou echt niet. Boys voor me uit duwend en vriendin aan de hand wringen we ons de trein in. En we hebben nog een plekje ook. In Houten weer aangekomen blijkt de laatste bus niet meer te rijden. Dus dat wordt calorieën verbranden. Zoon 1 wil alleen maar eten en zoon 2 wil slapen. Vanaf het centrum naar de mossen hebben we gelopen en voordat de stortbui weer los barst zijn we thuis. Ik sta op klappen van al dat bier(drink alleen met koninginnedag bier) en duik gelijk de plee in en vriendin begint met het maken van Tosti's. Zoon 2 rolt zich op bank onder een kleedje en valt in slaap, zoon 1 eet van vriendin de koelkast leeg.

Om 3 uur zijn we weer thuis en rollen we gelijk onze bedjes in. Weer een geweldige ervaring rijker. En zo leuk om met de boys, voor hun eerste keer, Koninginnenacht te vieren. Nog even en ze gaan alleen feest vieren met hun vrienden, maar voor nu is het een geweldige ervaring.

Complimentjes

Net als de afgelopen dagen schijnt de zon volop. De afgelopen dagen was de lucht strak blauw. Iedereen is lekker bezig in de tuin, camperen op de camping, heerlijke motortochten aan het maken, nieuwe fietsen uit proberen, wandelen in het bos. De zonnestralen strelen onze huid en geven de wereld een nieuwe glans.

Het weekend is weer voorbij en de dagelijkse bezigheden zijn weer in volle gang. We snellen ons door de uren heen, racen van hot naar her en vinden het raar dat we zo moe zijn. Ons hoofd is alleen maar bezig met wat we nog moeten doen en het liefst gisteren. Maar staan we wel stil bij wat en hoe we doen? Met aandacht iets doen geeft veel meer voldoening en dus meer geluk. Natuurlijk is het fijn als je partner het eten klaar maakt, de badkamer schoonmaakt en de kinderen naar de sport brengt. Fijn schat, dank je wel. Maar geef je jezelf ook een complimentje wanneer jij de huiskamer stofzuigd, met de kids naar de tandarts bent geweest of de tuin hebt geveegd? Waarschijnlijk niet. Je verwacht van je partner dat hij je dat complimentje geeft. Helaas is dat vaak niet het geval.

In mijn geval is het makkelijker. Ik heb niemand die mij de complimentjes geeft voor alle klussen die ik doe, taken die ik uitvoer en allehande bezigheden die gedaan moeten worden. Maar als ik mezelf niet die complimentjes geef, wie doet het dan? Niemand. Dus ik moet gaan leren om mijzelf de complimentjes te geven. Waardering te uiten naar mijzelf. Yep, dat heb je maar mooi weer gedaan, lekker alles weer opgeruimd, lekker fris bedje, je bent goed bezig.

Voor mij helpt het door op te schrijven wat ik heb gedaan. Korte steekwoorden. Zo kan ik met trots terug kijken wat ik heb gedaan. Dat geeft mij een gevoel van gelukkig zijn. Niet alles als vanzelfsprekend vinden wat ik doen, maar met aandacht de dingen doen. Voor mij, mezelf. Dan kan ik dubbel genieten van een kopje koffie en genieten van al dat moois wat op deze wereld is.

In de ban van de "aswolk"

Ze belt me op en zegt en vraagt tegelijkertijd "heb jij het grote nieuws al gehoord". Ja ik had het nieuws van 2 uur ook gehoord. Maar geen paniek, het gaat over schiphol en wij gaan vliegen vanuit Charleroi, Belgie. Daar is nog niets aan de hand. Wij gaan gewoon naar Mallorca. Ik zeg het maar gewoon stoer. Want dat was wat ik dacht.

Half maart hadden we al een mini vacantie geboekt. Samen even er tussen uit. Niks geen zorgen, verplichtingen. Gewoon een paar dagen ergens anders zijn met meiden onder elkaar. Ja, kan ook in Nederland, maar wij wilden ZON. Stand, zee en een Martini. Na de stress van een verlopen paspoort, verkeerde naam op de ticket is het eindelijk donderdag. Kids naar hun vader, honden ondergebracht en op naar Nieuwegein.
Laatste check van de koffer(die bleek te groot te zijn, heb ik weer) gaan we na de koffie op naar Belgie. Nog even tanken en dan gaan met die banaan.

Moeders, vaders, vriendinnen ze bellen allemaal. "Gaat het nog door?, het zal wel goed komen, jullie gaan niet weg hoor". Vol goede moed gaan wij naar onze eerste overnachting. Onderweg via de radio horen wij de berichten. Het ziet er steeds ongunstiger voor ons uit. Maar we houden de moed erin. We vliegen om 8 uur, moet lukken de aswolk voor te blijven.

Het hotel ligt naast het vliegveld. Wij in-checken, nee de berichten worden slechter. Tot 18.00 geen vluchten. Wat doen we? Wachten en slapen en morgen kijken of weer terug naar huis? We besluiten om te blijven en er maar het beste van hopen. Man lief had 2 flesjes rose in de tas gestopt, dus wij gingen ons wel vermaken.




De wekker gaat om half 7. Vriendin springt direct uit bed. Opstaan!!! We gaan naar Mallorca!!! Ik strompel mijn bed uit, aankleden, tas inpakken. Zijn we niets vergeten? Beneden uit de automaat een bakkie leut en we wachten op het busje die ons naar het vliegveld brengt. Binnen 5 minuten staan we in de vertrekhal.

De teleurstelling is groot. Er wordt niet gevlogen. Alle vluchten tot 1 uur zijn gecanceld. En nu? Eerst maar even informatie gaan vragen. Een nog grotere teleurstelling. Voor ons geen Mallorca meer. Geen zon, zee en strand, laat staan de Martini. Geen even weg van alles, geen alternatief die we meer kunnen bedenken. Er rest ons niets anders dan de auto te gaan halen en weer naar huis te gaan.

Natuurlijk is er voor ons geen man overboard. Veiligheid voor al die tienduizenden mensen die gestand zijn, gaat voor alles. Ook voor ons. We zijn weer veilig thuis en als Ryanair weer in de lucht is gaan we weer zoeken, bekijken, puzzelen naar een nieuwe mini vacantie, waar die ook heen mag gaan. Ik heb al wat leuke ideeën gehoord.

Vanavond aan de Martini en laten we het erop houden dat we weer een ervaring rijker zijn.

Een bijzondere dag

Soms is een gewone dag aan het einde van de dag een bijzondere dag. Een dag zoals een gewone maandag veranderd in een inspirerende maandag. Niks geen monday blues maar een geweldig begin van de week.

Vandaag had ik een afspraak met Joop. We zouden een gesprek hebben over mijn workshop geluk bij Zinnenprikkels in Utrecht op de Oudegracht. Zoals altijd ben ik natuurlijk erg vroeg en besloot om gelijk maar een broodje "mario" te halen en op de trappen van het stadhuis in de zon op te eten.

Vandaag zijn er 2 workshops in de planning. Helaas valt workshop 1 uit. Jammer, maar Joop vraagt of ik dan een try-out wil doen van mijn workshop geluk. Natuurlijk zeg ik, geen probleem. Maar accuut krijg ik de bibbers. Had mij daar niet op voorbereid. Geen spullen, geen voorbeelden, geen boeken. Alles uit het blote hoofd. Gewoon doen Gab, gewoon gaan.

Nou, ik ben gegaan en iedereen was enthousiast. Van de week even bellen om in het 3de kwartaal 2 workshops geven van 1,5 uur. Geweldig. Wie weet gaat er nog veel meer uit komen. Ideën waren er genoeg en die worden nog uitgewerkt door Joop.

Workshop 2 gaat over schrijven. Zoals ik altijd heb geroepen, "ik kan niet schrijven", schrijf ik nu al mijn 7de blog. Maar vandaag gaat het over een verhaal schrijven. Aan de hand van een foto of plaatje ga je een verhaaltje schrijven. Met wat leuke handvaten en uitleg ga je aan de slag. Het eind resultaat mag je voorlezen. Ik natuurlijk, zenuwachtig als ik ben, in de hoogste versnelling rattel ik het verhaal op. Maar het is een prachtig leuk verhaaltje geworden. Misschien niet voor het grote publiek, maar ik ben trots op het eind resultaat. Mijn eerste eigen verhaaltje. Het is misschien jip en janneke taal, maar wel mijn verhaal.

Om 5 uur was het afgelopen en met het gaspedaal flink ingedrukt, race ik naar Vianen om op tijd te zijn voor het schoolvoetbal. Time-management in de agenda zou zeer welkom zijn. Na de korte break naar Mallorca aankomend weekend, mijn agenda eens flink onder handen nemen. Maar voor vandaag is het geweldig verlopen, vol passie en enthousiasme. Nieuwe mensen leren kennen, nieuwe mogelijkheden benut en weer iets geleerd. Top toch?

Vossenjacht

Gisteren in het zon overgoten Ermelo hielden we de "Vossenjacht" voor de groepen 8 van de Voorhof. Ze wisten helemaal van niets en de voorbereidingen in het geheim was voor menige ouder een beproeving.

Het begon allemaal ongeveer 4 weken geleden. In een gesloten envelope komt de vraag van de leraren of ouders mee willen doen aan de vossenjacht tijdens het kamp van groep 8. Ik me natuurlijk gelijk opgegeven. Op een maandag middag alle ouders bij elkaar (je moet van alles verzinnen om het geheim te bewaren) en komen allerlei ideën als paddenstoelen naar boven. De weken erna ben ik druk bezig om mijn outfit bij elkaar te krijgen. Rollator van de zolder (zus ingeschakeld die de rollator komt halen), de pruik komt per post ("heb je nu weer wat gekocht mam?"), mijn kleding van mijn vriendin (ze staan erbij en hebben niets in de gaten). Alles is klaar. Woensdag de boys uitgewaaid. "Tot vrijdag he, veel plezier, geniet ervan". Ze konden niet wachten om te vertrekken. 3 dagen zonder mams.

Om kwart over 12 staat mijn taxi van mams 1 voor de deur. Gierend staan we elkaar aan te kijken. Mams 1 heeft zich al helemaal ingeleefd. 2 Staartjes, rode wangen, Rock&roll rokje, panty. Mams 2 heeft al een flinke voorgevel van gastendoekjes, wat voor geen meter zit. Op naar Ermelo. Tomtom aan en gaan maar. De voorpret in de auto is al hilarisch. Een uurtje alleen vrouwenpraat, heerlijk.

Achter de AH parkeren we. Daar staan al heel wat vossen. Iedereen ziet er geweldig uit. Bruidspaar, visser, chinees, voetballer, hippy, agent, motorrijder. Later komen nog de leraren erbij als flower power, automonteur en gemeente werker. Mams 1 maakt zich klaar op het krukkie met haar skielers (heeft ze nog nooit gedaan) Mams 2 krijgt een pruik en bolle buik als oma met de rollator en ik heis me in het operatie pak met muts, mondkapje en handschoenen en krijg nog een dokters jas.

In de winkelstraat laat ik me zakken op een bankje met naast mij tegen de boom de brancard uit het jaar 1900. Het is even wachten maar daar komen de eerste groepjes. Die gezichten!!! De eerste letter!! Allemaal vinden ze het geweldig. "Zijn mijn ouders er ook"?, "jij bent de vader van Sam", "hoeveel moeten we er nog", "heb je hints"?, "ik ben zo moe, mag ik liggen?", "ik ben mijn groepje kwijt". En dan al die mensen die winkelen. De gekste vragen, opmerkingen en gesprekken.

Maar het mooiste van alles zijn de gezichten van mijn kinderen. Een en al verbazing. "Nee he, ik wist het, ik wist het". "Mam, jij hier?". Maar wat vonden ze het geweldig dat ik er was. Eigenlijk waren ze wel een beetje trots.

Het kamp is weer voorbij. Kei kapot zijn ze terug. "Het was geweldig mam", "ik heb wel geslapen hoor", "ze hadden meiden deo stinkbommen bij ons gegooid", "we moesten wel vroeg op", "ik heb mijn tas niet zo netjes ingepakt".

Nu liggen ze weer in hun eigen bed. Later gaan we de foto's wel bekijken. Ik geniet nog van het spectakel, lekker gek doen, verkleden, gieren van de lach. Ik ben heel blij dat ik hun mama ben.

Een echte lente dag

Vandaag een echte lente dag. Fris, zonnig en iedereen is vrolijk. Wat zon allemaal met je kan doen. Heerlijk de tuinkussen naar buiten, tuin een beetje aan kant maken, wasgoed lekker in de zon en zitten maar. De zonnebrillen mogen weer op. Pien en Anne racen door de tuin, de vogels kwetteren een eind weg en ik zit lekker in de zon met mijn boek het geluk project.

Vandaag even de Balans van het project opmaken. Hoever sta ik nu, wat heb ik bereikt en waar kan ik nog meer aandacht aan besteden. Als ik zo mijn lijstje overzie ben ik al aardig op de goede weg om het resultaat van de eerste maand te halen. Het belangrijkste onderdeel was voor mij wel het sporten. Om energie te geven en te krijgen en wat een heerlijk gevoel krijg je als je je grens steeds verder verlegd. Iedere keer weer over de streep en z'n goed gevoel, het komt uit mijn tenen, maar ik heb het gehaald. Yeeeeeeeh. Vandaag nieuwe schoenen gekocht. Nee, ik heb niet een geld prijs gewonnen, maar onze Pien vond het tijd om mijn oude hardlopen schoenen volledig aan gort te knagen. Bedankt Pien.

Slapen was ook een onderdeel van deze maand. Men heeft ongeveer 7 to 8 uur per nacht nodig om goed te kunnen funcioneren en 1 uur slaap erbij zou je dagelijks geluk kunnen beinvloeden. Je geheugen gaat erop vooruit, je stofwisseling en je stemming worden beter. Rond een uur of 10, na de laatste wandeling met de honden, ga ik naar boven. Rommel nog even in de badkamer, schrijf nog wat en luister dan naar een "ongewoon gesprek met God" of ga nog wat lezen. Als vanzelf vallen mijn ogen dicht. Met mijn nieuwe wake-up light is het heerlijk opstaan met vogelgeluiden en een opkomende zon. Mijn oude wekker heb ik een gooi gegeven, want die gaf giga veel licht, waardoor ik moeilijker in slaap kon komen. Ik kon er een boek bij lezen. Ik probeer niet meer (wel minder) tv te kijken in bed en zorg dat mijn slaapkamer netjes en opgeruimd is.

In de opruim woede is nu de zolder bijna geheel aan kant, de badkamer clean, mijn slaapkamer een juweeltje, de overloop overzichtelijk en de hal beneden aan kant (zover dat gaat met 2 pubers met rondslingerende tassen, schoenen, jassen en andere rommel waar ze niet buiten kunnen). Nu gaan ze morgen 3 dagen op kamp en heb ik tijd om hun kamer eens goed uit te mesten (echt alles jongt daar aan wasgoed, papier, nog meer tassen evenals schoenen en overige rommel).De 1 minuut regel kan je daarna geweldig toepassen. Alles gelijk opruimen waar het hoort: vaat in de vaatwassen, was in de wasmand, post gelijk openmaken en actie op ondernemen en direct opruimen, hondenriemen aan het haakje, jas op de kapstok, papier in de kliko, gewassen kleding in de kast, enz enz. Als avond regel voor mij de 10 minuten regel: 10 minuten alles nalopen en alsnog opbergen voor dat ik ga slapen. Ook dat is goed voor je nachtrust.

Alleen het onderdeel "handel een vervelende klus af" daar ben ik eigelijk niet aan toegekomen. Dus maar een lijst gaan maken en dan gaan afstrepen. Toevallig vandaag de poortdeur onder handen genomen. Er een stuk afgezaagd want hij ging bijna niet meer open. Samen met Sam de deur eruit, ik zagen (zie je het voor je) en dan de deur er weer in en kijken waar die nog meer vastliep, deur er weer uit en weer zagen. Maar het resultaat mag er zijn. Ik heb voor het eerst mijn nieuwe zaag gebruikt, die hier al 2 jaar in de schuur lag. Nog even en ik ben een volleerd klusser.

Leven in Balans

Afscheid nemen is soms zwaar, in iedergeval voor mij. Ik houd er niet van en roert mij vaak tot tranen. Het gevoel van verlies, het ervaren van de pijn die het doet is nooit leuk. Vaak komen de emoties boven waarvan je niet wist dat je ze had. Maar ook de mooie en lieve momenten komen bij afscheid nemen voorbij. Gevoel van samen iets hebben gedeeld, een mooie ervaring, een liefdevol gevoel, de hoogte- maar ook de dieptepunten die je samen hebt beleefd komen langs als in een film. De tranen van huilen en lachen.

Deze week begon voor mij in het teken van afscheid nemen van groep 4. Na een jaar lief en leed gedeeld te hebben met de groep heb ik besloten om op eigen benen te staan. Voor mij is het tijd voor nieuwe stappen, nieuwe paden, nieuwe ervaringen. Ik heb ontzettend veel geleerd in de afgelopen jaren en die ga ik nu verder uitbouwen, versterken, uitdiepen en vooral doen. Doen voor mezelf, voor mij, de allerbelangrijkste persoon in mijn leven, ik.

Ik heb hier mijn eigen vorm aan gegeven en in stilte en voor mezelf afscheid te nemen. Niet de kadootjes en de taart, nee, bewust, mijn keuze. Verbaasde gezichten. Ga je nu zomaar weg? Ja dat kan niet hoor!! Tuurlijk kan dat. Ik ga gewoon.

Eenmaal thuis gekomen heerlijk op de bank gezeten. Genieten. Een periode afgesloten. Voor mij een gevoel van geluk. Geluk dat ik groep 3 en 4 heb gehad. Geluk met de therapeuten die elke keer weer luisteren naar jou verhaal en keer op keer hun advies gaven. Je steunen in moeilijke tijden en blijven geloven in jou. Geluk dat ik een keuze heb en die zelf mag nemen. Geluk dat ik een fijn netwerk heb van vrienden, vriendinnen en van familie. Geluk met mijn huisje boompje beestje. Die vent komt nog wel op mijn pad.

Nu de balans weer opmaken. Opnieuw mijn leven inrichten, want ik heb zomaar een ochtend erbij gekregen. Leven in Balans is voor mij heel erg belangrijk en niet alleen voor mij, voor heel veel mensen. Balans in voeding, sport, vrije tijd, slapen. Deze week ga ik mij concentreren om mijn nieuwe Balans. En zoals dat gaat met vallen en opstaan. Maar nu kan ik weer zelfstandig opstaan en verder gaan. Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik z'n basis heb. Niet dat de zon altijd zal schijnen, die donkere wolken zijn er ook, maar ik weet dat die zon weer komt. Niet altijd zal er een gevoel van geluk er zijn, maar door blijven doen komt dat gevoel weer terug.

Ik ga doen!!!