Giro d'Italia 2010 in Houten

Om 9 uur word ik gewekt door zoon 2 met heerlijke koffie in een engelenbeker. Het is moederdag. Verwennerij op de voor mij hele vroege ochtend. 2 mooie ingepakte cadeau's krijg ik aangereikt. Het laatste zelf gemaakte moederdag cadeau's van school. Weer een mijlpaal dit jaar. Een prachtige kledinghanger met daarom heen stof van zoon 1 en van zoon 2 een van stof gemaakt hoesje voor mijn mobiel. Wat kan ik meer wensen dan samen met 2 puber knullen op bed moederdag vieren.

Om 12 uur zijn we allemaal gedoucht, gegeten, aangekleed (ik in het roze), honden gegeten en uitgelaten en zijn we klaar voor Houten. Eerst opa en oma ophalen, want die rijden achter ons aan voor het geval er omleidingen zijn en oma de weg niet meer weet. Gelukkig zijn de op- en afritten weer open, dus we zijn er zo.

Eerst een bakkie bij mijn zus. Vooruit, maak er maar 2 van. Oma moederdag cadeautje gegeven, want die gaan ook het geweldige wielerspectakel van de Giro kijken. Daarna naar vriendin. Die woont 2 straten verder. Het begin van de straat is helemaal versiert, muziek, wielerronde voor de kleinste voor een goed doel, een tap en 3 springkussens. Vanuit de woonkamer kunnen we alle bekijken onder het genot van de volgende bak koffie. Voorlopig blijf ik wel wakker.

Om half 3 gaan we lopend naar de feesttent bij de brug van Schalkwijk. Er zijn veel mensen op de been en langzaam aan wordt het steeds drukker. Er wordt om ons heen druk gebeld hoe ver de rijders zijn. De kids krijgen honger en gaan een puntzak friet halen. Ze zijn net op tijd terug als de helicopters aan de horizon verschijnen. De karavaan komt er aan. Iedereen is uitgelaten, kinderen worden op nekken gehesen, het gaat beginnen. Maar eerst komen de auto's en nog meer auto's, motoren en dan nog meer motoren, weer auto's en een helicopter hangt laag boven de brug van Schalkwijk. Nu duurt het niet lang meer.

Voor we er erg in hebben gaan 3 renners aan kop ons in een split second voorbij. Oeps, gemist. Hoever zouden ze van het peloton verwijderd zijn?


Opletten dus, want ze gaan wel heel hard. Nog geen 5 minuten later zwoelt het gejoel aan. Motoren en auto's gaan voorop in het Peloton. Een massa aan wielrenners komt ons voorbij. Iedereen schreeuwd, joelt, juicht, kappen in de handen, het geluid van de rateltjes van de kinderen en het is voorbij.



Maanden van voorbereiding, wegen afgesloten, vlaggen en alle andere activiteiten voor een halve minuut wielrenners. Mannen in strakke gekleurde pakjes op een fietsje met dunne bandjes en 213 km voor de boeg. Er waren meer auto's van sponsoren dan wielrenners. 30 seconden. En dat alles voor een roze trui?

We zijn weer terug op de mossen. We kijken de rest van de Giro op de televisie. Manlief van vriendin staat al in de keuken. Hij flanst wat in elkaar vandaag. Heerlijke gepaneerde kip, zuurkool ovenschotel, gebakken aardappels en appelmoes.

Om 7 uur zijn we weer thuis. Nu lekker op de bank liggen en lekker luieren. Vandaag was een geweldige, gezellige en lekkere dag. Met de kids, vrienden en familie. Een spectakel om nooit meer te vergeten.