Groene vingers

De afgelopen twee jaar heb ik geen bloemen en planten in de tuin gehad. Een moestuin bak op wielen wel. Met radijs, sla, tomaat, wortelen en aardbei. Maar mooie bloemen of planten, nee. Eigenlijk wel jammer. Mijn tuin is redelijk groot en volledig bestraat met stoeptegels. Wel zo handig met een Anne als graafmachine, want die kan kuilen graven waarin ik volledig in kan verdwijnen. Dus uit praktisch oogpunt heel handig, maar wel saai.

Nu de Praktijk Van Brussel van droom naar werkelijkheid zijn vormen gaat aannemen, kijk ik met andere ogen naar de tuin.

De voorbereidingen voor de Praktijk zijn in volle gangen mijn huis is een opslagplaats geworden. De stoelen staan op de kamer van zoonlief. De tafels staan in de gang en de lampen op de keukentafel. De kasten in de schuur en het laminaat onder de keukentafel. Ik kan niet wachten om het in te richten.

Maar zover is het nog niet. Als het weer het toelaat gaat het zaterdag gebeuren. Vier krachtpatsers gaan de Praktijk bouwen. Zoonlief en ik verzorgen de catering.

Vandaag dan ook de planten in de potten gezet die we gisteren hebben gekocht. De zakken potgrond zijn eindelijk gebruikt. Die lagen al even in de tuin tot ik een juiste ingeving zou krijgen en verhuisden van de ene kant van de tuin naar de andere kant. Maar het begin is er van groen in de tuin. Mijn lievelingsplanten en mijn lievelingskleur. Misschien ga ik toch nog groene vingers krijgen.