Er zijn momenten van "klein" geluk. Een moment van euforie waardoor je beseft dat het heerlijk is dat je leeft. Je hebt een dak boven je hoofd, je hebt werk, de koelkast is gevuld en genoeg vrienden om je heen om af te spreken. Gisterenavond was voor mij zo'n moment.
Nadat ik een volle werkdag had afgesloten, alle mails de deur uit had gedaan, telefoontjes had gepleegd, was het ME-time. Al jaar en dag is woensdag mijn bad-dag. Een verwen moment voor mezelf. Geen telefoon, geen internet, geen televie en geen roepende kinderen om mij heen. Helemaal in rust liggen badderen. Kaarsen aan, rustgevende muziek op de achtergrond, glaasje drinken op de badrand en helemaal terug naar ME.
Woensdag bad-dag is niet zomaar ontstaan. Dat had een reden. Niet een vrolijke reden, maar een zeer noodzakelijke reden. Iedereen kent het wel. We vliegen van hot naar her, van wasmachines vullen tot aan de belangrijke vergadering op het werk. Kinderen van de opvang halen na een lange werkdag, een drie gangen menu op het avond programma voor vrienden en je moet de boodschappen nog doen terwijl jouw auto stuk is en manlief belt dat hij in de file staat. De stress schiet uit al je poriën, snauwd naar de kinderen die zoals gewoonlijk niet doen wat jij wilt en je hoopt dat je vrienden de afspraak zullen afzeggen. Manlief heeft inmiddels de stortvloed aan verwijten al naar zijn hoofd geslingerd gekregen en jij voelt de hoofdpijn al opkomen. Dat wordt een gezellige avond.
Er komt een moment dat jij, die alle ballen in de lucht houd, de ballen niet meer kan opvangen. Je loopt jezelf voorbij. In de rush van de dag vlieg je mee om de ballen hoog te houden, maar een voor een kletteren ze naar beneden. Je bent verbaasd, hoe kan dat nou? Al jaren gaat het goed met jongleren tussen werk, huishouden, kinderen, ouders, vrienden en je relatie en nu kijk je naar de balllenbak die is ontstaan in je leven. In die ballenbak zit jij, uitgeblust, gestresst en jezelf volledig kwijt.
De eerste keren dat ik mijn bad-moment ging invoeren waren niet gemakkelijk. Ten eerste mezelf: onrustig, zomaar tijd voor mij? Plannen in de agenda; Pffff kan echt niet vanavond. Omgeving; wat ga jij nu doen? Douchen en in bad gaan hebben meer een verzorgende functie. Schoon en fris worden. Maar 2 uur zomaar liggen badderen daar zijn de meningen over verdeeld. Inmiddels is iedereen er aan gewend. Alleen in geval van calamiteiten mag je me roepen, mijn bad-dag staat gepland in mijn agenda en de telefoon ligt buiten gehoor afstand. Ik kan heerlijk dobberen in een bad met dode zeezout en baking soda of een heerlijke ontspannende badolie. De break in de week en tijd om de boel de boel te laten. Mediteren of gedachten gewoon laten gaan zonder gelijk in de actie te springen. En weet je, alles gaat gewoon door. Als ervarings-deskundige bad-dobber kan ik je garanderen dat de wereld gewoon doordraaid. De kinderen willen je zelfs een glaasje dinken brengen. Manlief hoef je niet te vertellen dat de hond uitgelaten moet worden, hij doet het gewoon. Je vrienden schieten in de lach als ze je voicemail krijgen, oh ja, bad-dag.
Wanneer ga jij goed voor jezelf zorgen? Wat zijn jouw momenten van ME-time? Laat het me weten, want in ben heel benieuwd of ik nog meer ME-momenten kan inplannen.
