Het Geluk Project

Het Geluk Project

woensdag 30 juni 2010

Aankomende brugpiepers


Deze week staat in het teken van het afscheid nemen van groep 8. Mijn beide kanjers staan voor een groot moment. De afgelopen weken werdt er voornamelijk geoefend voor de Musical "Cash", maar het definitieve afscheid, daar waren ze zich niet echt van bewust. Ja, er werdt wel over gesproken, maar het was maar bijzaak. De Musical was het Grote moment.

Zowel kanjer een als kanjer twee hadden dezelfde rol, zwerver, genaamd Rick Rijk. Weken lang werdt er thuis naar liedjes geluisterd, pasjes geoefend, kleding bij elkaar gezocht en dat allemaal zonder dat ik er iets van wist. Maandag avond was dan voor kanjer een het grote moment. Nee, zenuwachtig was hij niet. Mijn ouders en vriendin zakken op de stoelen met een glaasje fris in de hand, want warm was het wel. Geweldig, wat een show. Na de pauze het officiele gedeelte met een praatje van meester Sander en het afscheid van de juf met een persoonlijk tintje. Een witte roos, een bijbel, een klavertje vier en een resente klassenfoto, zo stapt hij het podium af.

We drinken nog iets, maak nog een paar foto's en roep tegen andere juffen, tot morgen hé en zo zijn we om kwart over 10 weer thuis.

Kanjer twee is dinsdag aan de beurt. Die was zeker zenuwachtig. De generale repetitie ging niet helemaal vlekkeloos en vanavond moet het toch goed gaan. Om zes uur vertrekt hij al naar het Oosterlicht College, waar de Musical wordt gehouden. Daar is hij wel trots op, want dat is zijn nieuwe school. Mick hobbelt er een half uurtje later achteraan om folder uit te delen bij de deur.

Zus en zwager zijn vandaag van de partij. Gewappend met veel vocht gaan we vlak voor aan zitten. Sam zien we staan achter de schermen met een serieus gezicht. We steken onze duimen omhoog. En dan gaat het beginnen. Het is dezelfde show, maar toch weer anders. De liedjes klinken bekend, maar de dansjes zijn weer anders. Echt een top show.

Na de pauze wederom het officiele praatje van meester Sander en een gedicht voorgedragen door de juf met alle namen van de kids verwerkt. Een voor een worden ze naar voren gehaald, knuffel, bijbel, roos en natuurlijk de groepsfoto. De tranen vloeien rijkelijk en menig ouder kan zijn tranen niet bedwingen. Zo ook ik niet. Gelukkig krijg ik een zakdoekje.

We nemen nog wat te drinken en ik neem afscheid van alle leraren en leraressen. Ik bedank ieder voor de inzet voor mijn kanjers en het geweldige resultaat."Nou moeders, alle eer gaat naar jou. Door jou zijn ze zover gekomen, door jou inzet, betrokkenheid en aandacht beginnen jou kanjers aan een mooie toekomst". Aldus mevrouw Kortlever. Hup, daar komen de tranen weer.

Ik ga mijn boys zoeken en tref ze aan met alle klasgenoten in het omkleed lokaal. Huilend hangen ze om elkaar. Mascara's lopen over de wangen en zakdoeken zijn niet aan te slepen. Jongens, meiden, alles huilt. Bekertjes drinken worden aangegeven en ouders geroepen om de ze een beetje tot bedaren te brengen. Ik probeer ze te troosten, maar heb ook last van waterlanders.

Vandaag was de laatste dag op school. Ze mochten wat later beginnen en dat kwam goed uit, want uitgeslapen zijn we niet. Om 12 uur ben ik op school en zie dat beide klassen van elkaar afscheid nemen. Met betraande ogen gaan ze weer naar de klas. Ik sta in de gang en zie door het raam hoe kanjer een op tafel ligt te huilen. Iedereen huilt, zo ook de juf. Wanneer de deur open gaat, vraagt ze om hulp. Nog eenmaal een groepsknuffel. Ik loop langs verschillende kinderen, troost ze en veeg tranen van de wangen.

Vanavond was de BBQ van kanjer twee. Bij Lexmond bij de juf. Wanner we als ouders aankomen om acht uur, vloeien de tranen weer. Ze weten dat het nu echt het einde is. Er is muziek, drinken en eten. Ze kunnen lekker zwemmen. Ik geniet met een bekertje rosé. Maak foto's en dans op de muziek, knuffel een lieve moeder en praat hier en daar. Kanjer een is ook bij en probeert mij in het water te gooien. Helaas ligt hij er zelf in.

Het is voorbij, over en uit. Nog eenmaal een knuffel voor iedereen. Een geweldig afscheid voor de kinderen en de ouders. De juf gaat genieten van alle cadeau's en de foto's.
We kunnen terug kijken op een geweldige ervaring, een groot feest en een hechte groep. Namens mijn kanjers: bedankt voor alle vriendschap.

Musical Sam 2010

vrijdag 18 juni 2010

Technologie

Het zat er al een tijdje aan te komen, maar het is zover. Mijn oude laptop heeft het begeven. Na 6 jaar trouwe dienst hebben wij afscheid moeten nemen. Ook van enige bestanden die helaas verloren zijn, maar niet getreurd, de meeste is bewaard gebleven.

Ik met zus vandaag op jacht naar een nieuwe laptop. En wanneer je dit leest, zijn we dus geslaagd. Een prachtige laptop met alles erop en eraan. En zoals gebruikelijk bij de van Brussels hadden we weer een meevaller. Een letter verschil levert ons 90 euro voordeel op en tel daarbij de korting op, nou dan mogen we niet klagen. Kunnen wij er wat aan doen dat ze een duurdere versie meegeven? Gierend van de lach rijden we terug naar huis.

De eerste stappen zijn gezet en ik ben weer online. Kan mijn boek verder gaan schrijven om deze uitgave terug te verdienen. Het is even wennen aan de toetsen die het allemaal doen, maar ik ben er happy mee.

maandag 14 juni 2010

Ons Pientje

Onze kleine meid is een dame geworden. Onze stuiterbal weet niet wat haar overkomt. Wat menig hondenbezitter weet, wanneer ze van puber in een dame veranderd. Ze is loops. Niet te vroeg en niet te laat. Het is gewoon de natuur. Volgende week wordt ze een jaar, dus opletten maar, want voor je het weet is ze zwanger.

Maar we hadden een leuk evenement in de planning voor zondag. De Podenco ontmoetingsdag in Amersfoort. Altijd weer een geweldig festijn. Alle soorten windhonden uit alle hoeken van het land komen hier naar toe. Ik besluit om de gok te wagen dus ook wij zijn van de partij. Het beloofd een mooie dag te worden.

Wanneer we aankomen is het al aardig druk. Overal waar je kijkt zijn Greyhounds, Galgo's, Podenco's, Italiaanse windhondjes, een naakt hondje, grote honden maar ook hele kleintjes en natuurlijk zijn ook andere honden van de partij. Ons honden nichtje Merel is er vandaag ook bij. Mick heeft Anne, Sam Merel en ik Pien. Netjes verdeeld.

Overal zijn kraampjes van organisaties voor honden in nood in binnen en buitenland. Lootjes trekken voor een goed doel en altijd prijs, leuke hebben dingetjes zoals sierraden, tassen, dekjes voor de honden, riemen en halsbanden, lekkere hapjes voor de honden, glas in lood hangers van greyhounds. Er zijn ook honden die wachten op een lekker mandje in Nederland. Prachtige exemplaren en zo lief. Je wilt ze allemaal wel meenemen. Ook een schattig Galgo puppy, helemaal wit met een zwart oogje, die heerlijk ligt te slapen.

Op het omheinde veld kunnen de meiden los. Wat een geweld aan snelheid is er al te zien. Merel moet nog even aan de lijn blijven, maar strakjes mag ze ook los. Anne heeft het al vaker meegemaakt en sjokt wat rond, snuffelt bij andere in tassen op zoek naar lekkers. Ze houd ons goed in de gaten. Weg kan ze niet, de dames van de hekkendienst houden alles in de gaten. Voor Pien is het chaos. "Jeetje, wat moet ik nu doen?" lijken haar ogen te zeggen. Maar al snel loopt ze Anne achterna. Wij zakken lekker in het gras en genieten van al die honden. Pien komt ons regelmatig opzoeken om te kijken of ik niet weg ben. Stel je voor zeg, dat je het vrouwtje niet meer kan vinden. Al snel heeft ze in de gaten dat heel veel honden hard lopen en ze besluit ook om de gang erin te zetten. En ze gaat als een speer. Met 4 pootjes van de grond in een gestrekte lijn vliegt ze het veld over. Als ze achterna gezeten wordt komt ze dekking zoeken. Met haar tong op de grond schurkt ze tegen me aan. Ze geniet van alles en hup weg is ze weer. Voor Merel gaat het allemaal te snel en hobbelt lekker om ons heen en vermaakt zich met een bal.

Het is geweldig om te zien hoe alle honden genieten. Ze spelen, rennen, snuffelen en ja ook wordt er af en toe een flinke snauw gegeven. Baasjes die de honden aanzetten om te spelen, foto's maken, picknicken en praten met andere windhond liefhebbers. We drinken lekker wat in de kantine, kopen een mooie halsband voor Pien en een mooie deken en een fles rosé voor een goed doel. Anne zoekt voor 50 cent brokjes in een ballenbak. Pien jat een kluif uit een ton en Merel loopt vrolijk mee.

Na nog een rondje op het veld is het 3 uur en gaan we weer op huis aan. De kids willen nog blijven, maar het is mooi geweest voor vandaag. Wanneer we wegrijden hoor ik twee bonken achterin. Anne en Merel liggen languit. Pientje ligt op schoot bij Mick.

S'avonds is alles in ruste. Merel ronkt op de bank, Anne op de stoel en Pien op de rugleuning van de bank. Ze zijn helemaal stuk van deze geweldige dag. Ik heb genoten, oude bekende gezien en praatjes gemaakt. Ik heb opgelet en er is niets met Pien gebeurt. Op hoop van zegen. Over 2 weken is er weer een dag van Greyhounds in Nood in Amersfoort en ga daar zeker weer naartoe.



Kijk voor een impressie van deze dag op: www.spaansehonden.info/web/nl/meeting2010